Τι είναι αυτό το γκρίζο πράγμα που μας ακολουθεί; Γιατί βρίσκεται παντού; Γιατί είναι πάντα εκεί και ρίχνει πάνω μας τη σκιά του; Όμως, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι! Η πραγματικότητα από μόνη της μας φέρνει συχνά σε αδιέξοδο, και όχι μόνο δεν διώχνει αλλά, αντίθετα, ενισχύει τους φόβους μας. Το βιβλίο αυτό μιλάει για όλα τα σκοτεινά πράγματα που μας φοβίζουν στη ζωή. Αν δεν τα βάλουμε κι αυτά μέσα στο «παραμύθι», τότε το παραμύθι θα είναι ψεύτικο, αφού πουθενά δεν υπάρχει μόνο χαρά, και οι φόβοι μας θα είναι πάντα εκεί έξω. Ένα βιβλίο μόνο με εικόνες που περιγράφει τη διαδρομή ενός μικρού αγοριού από τη βεβαιότητα του «είναι τέρας» στο ενδεχόμενο «μήπως τελικά δεν είναι τέρας;»

Μια φορά κι έναν καιρό, οι κάτοικοι μιας ήσυχης πόλης έμαθαν πως θα έφτανε σε λίγο εκεί ο γίγαντας Αγκουγκαράν, ο φόβος και ο τρόμος όλου του κόσμου! Δεν είχαν πολύ χρόνο στη διάθεσή τους, κι έτσι έτρεξαν αμέσως να θωρακίσουν τα σπίτια τους, να προμηθευτούν πολλά τρόφιμα, αλλά και όπλα για να αντιμετωπίσουν τον εχθρό. Ώσπου, τρεις μέρες μετά, ακούστηκε ένας απαίσιος θόρυβος που έκανε τα σπίτια να τρέμουν και τα τζάμια να τρίζουν. Κι αμέσως εμφανίστηκε μια τεράστια σκιά, που έκρυψε τον ήλιο. Και τότε, τότε… (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ένας ασβός τριγυρνούσε εδώ κι εκεί, αναζητώντας το πιο πολύτιμο πράγμα στον κόσμο. Ρώτησε την πέτρα, το δέντρο, λογιών λογιών πετούμενα κι ανθρώπους – όλα πλάσματα μ’ ανοιχτή καρδιά, σαν τους ποιητές και τα παιδιά. Ο καθένας έδωσε ένα κομμάτι της απάντησης. Εσύ τι λες;

Πώς, αλήθεια, είναι να ζεις όχι με έναν, αλλά δεκαεπτά μονόκερους; Σίγουρα χρειάζεται πολλή άσκηση. Αλλά και μαγεία. Σίγουρα και φαντασία. Απολαύστε κι εσείς τη Ζωή και είναι σχεδόν βέβαιο, πως κάποια θα σας θυμίσει…

Η μικρή  Λία δηλώνει πως δεν ξέρει να ζωγραφίζει. Αφήνει το χαρτί της λευκό. Η δασκάλα της όμως έχει άλλη γνώμη, την ενθαρρύνει να δοκιμάσει. Και η Λία αρχίζει να ζωγραφίζει τις τελείες της. Μια ιστορία για τις ικανότητες που κρύβει ο καθένας μας, αρκεί να πιστέψει στον εαυτό του.