Ο μικρός και ευαίσθητος Αδάμ δεν ανέχεται να ζήσει άλλο μέσα στους κινδύνους και στη μόλυνση του κόσμου που τον περιβάλλει. Ονειρεύεται έναν άλλο κόσμο δικό του, όμορφο, καθαρό, φιλικό, γεμάτο αγάπη, ελπίδα και σιγουριά. Κι αποφασίζει να τον φτιάξει. Και τον στήνει ολοζώντανο και γοητευτικό με όμορφα, τρυφερά, λαμπερά χρώματα. Και πιστεύει πως ο καθένας μας μπορεί και πρέπει να κάνει κάτι για να καλυτερέψει και να γίνει πιο όμορφος αυτός ο κόσμος που μας πληγώνει.

Ένας ποντικός αποφάσισε πως είναι το τέλειο σπίτι για να μείνει. Το ίδιο κι άλλα ζώα του δάσους. Το ίδιο και ένας μεγάλος αρκούδος. Όμως χωράνε στ’ αλήθεια όλοι στο ξύλινο σπίτι;

Κι αν ξαφνικά ξεσπάσει βροχή και καταιγίδα, τυφώνας, άγριο κύμα φοβερό, κι όλα τα πάρει, μην απελπίζεσαι. Κάτι ακριβό μένει και το κρατάς καλά. Ποτέ δε φεύγει, μένει μαζί σου, σου κάνει συντροφιά. Κι αν θέλεις με κάποιον να το μοιραστείς, όχι δε θα σου πει. Θα πάει, θα γυρίσει και… μ’ αυτά που θα σου φέρει εσύ θα ξαφνιαστείς. Μια ιστορία για την παιδική ηλικία, τόπο θαλπωρής και ονείρου. Τόπο που όλοι κουβαλούμε, γνώριμο τόπο, που μας καλεί να σταθούμε σε μιαν άκρη του και να ατενίσουμε τον κόσμο. Να τον χαλάσουμε και να τον ξαναφτιάξουμε. Κι απ’ την αρχή να ξεκινήσουμε. Να παίξουμε ξανά.

Κάτι παράξενο συνέβαινε σε αυτή την αποθήκη…Μόλις άνοιγε η πόρτα, συναγερμός χτυπούσε για όλα εμάς τα περιστέρια. Μπαίναμε σχεδόν ολόκληρα μέσα στα άχυρα, για να προστατευτούμε. Δεν έπρεπε να μας δει το φως! Θα μας έκαιγε τα φτερά! Ο πρώτος κανόνας που μάθαμε από την αρχηγό, το περιστέρι με τα γαλάζια φτερά. Νικάμε τους φόβους. Διεκδικούμε την Ελευθερία.

Μια κούκλα ταξιδεύει στον κόσμο, από χώρα σε χώρα, από αγκαλιά σε αγκαλιά. Είναι μια κούκλα διαφορετική από τις άλλες. Ίσως είναι τα μάτια της που δεν μπορείς να πεις τι χρώμα ακριβώς έχουν, ίσως το στόμα της που μισανοίγει σαν να θέλει κάτι να σου πει μυστικά… και η καρδιά σου χτυπάει δυνατά. «Όπου κι αν πας, θα είσαι δική μου για πάντα».

Η Έλλη τρελαίνεται να φτιάχνει γλυκά με τη γιαγιά της. Μα ποιος τα τρώει όλα αυτά; αναρωτιέται. Όμως η γιαγιά της ετοιμάζει μια έκπληξη για σήμερα. Θα την πάρει μαζί της σε μία επίσκεψη. Θα φτάσουν άραγε για όλους τα ψωμάκια που έφτιαξαν;

Ο εφτάχρονος Περικλής μιλάει για τη μικρούλα ξαδέρφη του, την πριγκίπισσα Αϊρίνη, που μεγαλώνει στην Ιαπωνία και είναι μισή Γιαπωνέζα, μισή Ελληνίδα κι ένα κομματάκι Αγγλίδα. Και μας λέει όλα όσα μαθαίνει γι’ αυτήν από τη γιαγιά τους, που πηγαίνει κάθε τόσο εκεί – όπως ότι κοιμάται στο πάτωμα, ότι περπατάει ξυπόλυτη μέσα στο σπίτι, ότι δεν κόβει ποτέ τα μαύρα της μαλλιά, ότι τρώει ρύζι με ξυλάκια, ότι το στόμα της είναι σαν καρδιά… Όχι, δεν τη ζηλεύει την πριγκίπισσα ξαδέρφη του, διότι είναι κι αυτός πρίγκιπας. Έτσι, λέει, τουλάχιστον η γιαγιά τους, κι αυτός την πιστεύει· πάντα.

Δρόμοι και πλατείες, ντροπαλά αγάλματα, παραμυθόδεντρα και σιντριβάνια που χορεύουν. Αυτή η πόλη τα έχει όλα και τους χωράει όλους… εκτός από αυτόν… τον Πόλεμο. Ακολουθήστε μας σε μια ξενάγηση στην πόλη που έδιωξε τον Πόλεμο, στην πόλη που πρέπει να χτίσουμε κάποτε όλοι μέσα στο κεφάλι μας…

Τα παιδιά ενός σχολείου στη Θράκη ανακαλύπτουν πώς τα ονόματά τους μπορούν να τους φέρουν πιο κοντά: Αγγελική = Μελέκ και Σεντάτ = Σοφία! Η Αλεξάνδρα Μητσιάλη σε αυτό το βιβλίο θίγει το θέμα της αποδοχής του διαφορετικού μέσα από τη γνωριμία και την επαφή με διαφορετικούς πολιτισμούς και συνήθειες.

Ο Μελάκ. Ένα αγόρι. Μια χώρα. Πόλεμος. Το ταξίδι. Ο φόβος. Η ελπίδα. Οι ιστορίες. Τα όνειρα. Η λιτή και καίρια γραφή της Αργυρώς Πιπίνη αποτελεί υπόδειγμα λογοτεχνικού λόγου ο οποίος μπορεί όχι μόνον να κεντρίσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη και να τον κάνει συμμέτοχο στα δρώμενα της ιστορίας, αλλά και να τον μαγέψει με την ποιητικότητα και υποβλητικότητά του. Η εναλλαγή πρωτοπρόσωπης και τριτοπρόσωπης αφήγησης, που διαφοροποιεί την οπτική γωνία πρόσληψης του κειμένου, ο εγκιβωτισμός του λαϊκού παραμυθιού «Η ευτυχία και η ευλογία» ή «Ο γέρος και το άλογο» που διευρύνει τη φιλοσοφία που διατρέχει το κείμενο για τη συνθετότητα της ζωής μέσα από την αλληλοδιαδοχή ή και σύνθεση αντιθέτων καταστάσεων καθιστούν τον Μελάκ τον μόνο ένα από τα αριστουργήματα της παιδικής λογοτεχνίας για μικρά παιδιά. (Από κείμενο της Άντας Κατσίκη-Γκίβαλου στο bookpress.gr, 23/1/2017)