Περισσότερες πληροφορίες καθώς και κριτική  για το βιβλίο μπορούμε να διαβάσουμε ΕΔΩ.

Περισσότερες πληροφορίες καθώς και κριτική  για το βιβλίο μπορούμε να διαβάσουμε ΕΔΩ.

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΚΟΤΕΣ

Σήμερα το πρωί, καταστροφή: μία κότα λείπει!
Συναγερμός στο κοτέτσι.
Πρέπει να κάνουν τα πάντα για να την ξαναβρούν, αλλά πώς θα οργανωθούν;
«Όταν το βιβλίο είναι αποτέλεσμα τόσο εμπνευσμένης εικαστικά και θεματολογικά δουλειάς, όπως στην περίπτωση του εικονογραφημένου βιβλίου «Για να ενωθούμε, θ’ανακατευτούμε» Μια ιστορία για κότες» του Λωράν Καρντόν, η επιλογή είναι εγγυημένα επιτυχημένη. Ένα αψεγάδιαστο, σχεδιαστικά και στην επιμέλεια των χρωματισμών, βιβλίο με μηνύματα για τα αδιέξοδα στα οποία οδηγεί ο ατομικισμός, για τη δημιουργική διαδικασία της λήψης αποφάσεων μέσα από το συνέρχεσθαι και το συνεταιρίζεσθαι, για τη σημασία της ελεύθερης άσκησης των δημοκρατικών δικαιωμάτων και για την αξία της συλλογικής δράσης». (Ελένη Κορόβηλα, bookpress.gr, 13/05/2021)

Με το κατακίτρινο ποδήλατό του ο δάσκαλος Μπεσάρ κουβαλούσε σε τόπους μακρινούς μια αγκαλιά βιβλία. Κι ενώ δίπλα του χόρευαν οι βόμβες, κάθε φορά που ένα βιβλίο έφτανε στα χέρια των παιδιών, μια μικρή αχτίδα χαμογελούσε στον ουρανό. Μια αφήγηση βασισμένη στην αληθινή ιστορία του δασκάλου που μετέτρεψε το ποδήλατό του σε βιβλιοθήκη και αναζητούσε το δίκαιο μέσα από την παιδεία.

Ένας ποντικός αποφάσισε πως είναι το τέλειο σπίτι για να μείνει. Το ίδιο κι άλλα ζώα του δάσους. Το ίδιο και ένας μεγάλος αρκούδος. Όμως χωράνε στ’ αλήθεια όλοι στο ξύλινο σπίτι;

Κι αν ξαφνικά ξεσπάσει βροχή και καταιγίδα, τυφώνας, άγριο κύμα φοβερό, κι όλα τα πάρει, μην απελπίζεσαι. Κάτι ακριβό μένει και το κρατάς καλά. Ποτέ δε φεύγει, μένει μαζί σου, σου κάνει συντροφιά. Κι αν θέλεις με κάποιον να το μοιραστείς, όχι δε θα σου πει. Θα πάει, θα γυρίσει και… μ’ αυτά που θα σου φέρει εσύ θα ξαφνιαστείς. Μια ιστορία για την παιδική ηλικία, τόπο θαλπωρής και ονείρου. Τόπο που όλοι κουβαλούμε, γνώριμο τόπο, που μας καλεί να σταθούμε σε μιαν άκρη του και να ατενίσουμε τον κόσμο. Να τον χαλάσουμε και να τον ξαναφτιάξουμε. Κι απ’ την αρχή να ξεκινήσουμε. Να παίξουμε ξανά.

Περισσότερες πληροφορίες καθώς και κριτική  για το βιβλίο μπορούμε να διαβάσουμε ΕΔΩ.

Κάτι παράξενο συνέβαινε σε αυτή την αποθήκη…Μόλις άνοιγε η πόρτα, συναγερμός χτυπούσε για όλα εμάς τα περιστέρια. Μπαίναμε σχεδόν ολόκληρα μέσα στα άχυρα, για να προστατευτούμε. Δεν έπρεπε να μας δει το φως! Θα μας έκαιγε τα φτερά! Ο πρώτος κανόνας που μάθαμε από την αρχηγό, το περιστέρι με τα γαλάζια φτερά. Νικάμε τους φόβους. Διεκδικούμε την Ελευθερία.

Περισσότερες πληροφορίες καθώς και κριτική  για το βιβλίο μπορούμε να διαβάσουμε ΕΔΩ.

Μια κούκλα ταξιδεύει στον κόσμο, από χώρα σε χώρα, από αγκαλιά σε αγκαλιά. Είναι μια κούκλα διαφορετική από τις άλλες. Ίσως είναι τα μάτια της που δεν μπορείς να πεις τι χρώμα ακριβώς έχουν, ίσως το στόμα της που μισανοίγει σαν να θέλει κάτι να σου πει μυστικά… και η καρδιά σου χτυπάει δυνατά. «Όπου κι αν πας, θα είσαι δική μου για πάντα».