Μια ηλιόλουστη Κυριακή, βγήκε η κάμπια από ένα μικροσκοπικό αυγό. Πεινούσε φοβερά. Τη Δευτέρα, έφαγε ένα μήλο την Τρίτη, έφαγε δύο αχλάδια την Τετάρτη, έφαγε τρία δαμάσκηνα – κι ακόμη πεινούσε. Η εικονογράφηση -με τολμηρά, έντονα χρώματα- και το απλό κείμενο, που είναι τυπωμένο με μεγάλα, ευανάγνωστα στοιχεία, αφηγούνται την ιστορία της μικρής πεινασμένης κάμπιας που μεγαλώνει τρώγοντας… λίγο απ’ όλα! Χορτάτη πια, φτιάχνει το κουκούλι της κι αποκοιμιέται. Θα βγει δυο βδομάδες μετά, μεταμορφωμένη σε μια πανέμορφη πεταλούδα.

Ποιος πετάει πιο ψηλά; Τα πουλιά διοργανώνουν έναν διαγωνισμός για να το διαπιστώσουν. Το αποτέλεσμα θα είναι έκπληξη και μάθημα μαζί! Η Τζέιν Γκούντολ διασκευάζει μια ιστορία που αγαπάει από παιδί, γιατί, όπως συνηθίζει να λέει, «κανένας μας δεν μπορεί να πετάξει πολύ ψηλά από μόνος του. Όλοι έχουμε ανάγκη τον αετό μας».

Όταν ο Έλμερ και οι φίλοι του μετά την καταιγίδα βγαίνουν έξω από τη σπηλιά, τα χάνουν βλέποντας ένα ουράνιο τόξο χωρίς χρώματα. Ο Έλμερ είναι αποφασισμένος να βρει την άκρη του ουράνιου τόξου, προκειμένου να του χαρίσει τα δικά του χρώματα, γιατί δεν μπορεί να φανταστεί ένα ουράνιο τόξο που μοιάζει με σκιά…

Περισσότερες πληροφορίες καθώς και κριτική  για το βιβλίο μπορούμε να διαβάσουμε ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Ο Καρομυτόγκας και ο κύκλος του νερού
Του καθαρού;
Όοοοχι!
Δεν είναι το νερό
παντού και πάντα καθαρό.
Και το βιβλίο αυτό λέει
πως ο Καρομυτόγκας φταίει.

Το νερό, πηγή ζωής και δημιουργίας, η διαδρομή του, ο αέναος κύκλος του και οι ανθρώπινες παρεμβάσεις σε αυτόν είναι το θέμα της ιστορίας του Καρομυτόγκα που έγραψε με έμμετρα στιχάκια η Μαριανίνα Κριεζή και ζωγράφισε με ζωηρά κι ελπιδοφόρα χρώματα η Σοφία Ζαραμπούκα. Πώς το νερό γίνεται καρό -και γιατί καρό και όχι ας πούμε ριγέ ή εμπριμέ- αφορά την ανθρώπινη παρέμβαση του ίσως αφελούς ίσως και απλώς δόλιου Καρομυτόγκα. Ο ήρωας με το ξεχωριστό χαρακτηριστικό, αλόγιστα και άλογα χρησιμοποιεί το κοινό αγαθό για να εξυπηρετηθεί. Αλλά επειδή ο κύκλος κάποια στιγμή ολοκληρώνεται, τελικά το τίμημα θα κληθεί να το πληρώσει ο ίδιος. Τότε όλος απορία και απόγνωση θα αναρωτηθεί για το κακό που έκανε. Στην ιστορία του Καρομυτόγκα, μας εισάγουν τα σκυλιά της πόλης και του χωριού που με τις ευαίσθητες κεραίες τους αντιλαμβάνονται ακόμη και τις πιο ανεπαίσθητες τις αλλαγές. Μέσα σε λίγους στίχους η Μαριανίνα Κριεζή πλουτίζει τον κόσμο των μικρών παιδιών με λέξεις, ήχους, γνώσεις, σκέψεις και μουσικότητα. Η Σοφία Ζαραμπούκα διαλέγει το πιο όμορφο πράσινο από την παλέτα της για το φόντο της ιστορίας, σχεδιάζει τον ντροπαλό αλλά όχι αθώο μυτόγκα Καρομυτόγκα και χρωματίζει με την αγαπημένη τεχνική της τις σελίδες της ιστορίας με πρωταγωνιστή το πολύτιμο νερό. Σε ποιες ηλικίες απευθύνεται: Σε πολύ μικρά παιδιά που θα ακούσουν να τους αφηγούνται την ιστορία, που θα την δουν μέσα από τις ζωγραφιές και θα την απολαύσουν. Για ποιο λόγο θα το αγαπήσουν τα παιδιά: Τα παιδιά θα παρακολουθήσουν τα καμώματα του Καρομυτόγκα και θα γελάσουν μαζί του. Θα αγαπήσουν τα σχέδια και τα χρώματα και θα ανταποκριθούν στο κάλεσμα για χορό γλωσσικό και σωματικό. Για ποιο λόγο να το επιλέξουν οι γονείς: Για να περάσουν από νωρίς στα παιδιά την ιδέα πως η γλώσσα σαν το γάργαρο νερό βρίσκει τον τρόπο να κυλά και να ξεπερνά όλα τα εμπόδια. Καλλιεργώντας την αγάπη για τη γλώσσα, μέσα από μια ιστορία για το ζωογόνο συστατικό του κόσμου μας, αλλά και την καλαισθησία τους, μέσα από μια εικονογράφηση δημιουργική και τολμηρή, τα μικρά παιδιά εξοικειώνονται με το ωραίο και μαθαίνουν να το αναζητούν. (Ελένη Κορόβηλα, bookpress.gr 27/11/2015)

Μετά τις μεγάλες πυρκαγιές ο Κότσυφας αναλαμβάνει δράση για να ξαναγεννηθούν και να προστατευτούν τα δάση. Ακολουθεί τη συμβουλή της Λευκής Παπαρούνας και, για να ευαισθητοποιήσει τους ανθρώπους, προτείνει σε όλα τα πουλιά να σταματήσουν το κελάηδημα. Πρώτα από όλους τα παιδιά καταλαβαίνουν γιατί τα πουλιά κάνουν αυτή την πρωτότυπη απεργία, και αποφασίζουν να βοηθήσουν να σωθούν τα δάση.

Κάποτε, σ’ ένα ψηλό βουνό της οροσειράς της Πίνδου, ζούσε με την αγέλη του ένας μικρός λύκος που το έλεγαν Λάμπη. Είχε το όνομα του παππού και του προπάππου του, μάτια λαμπερά και έξυπνα και τρίχωμα ασημένιο… Με ξεναγό τον Λάμπη, οι μικροί αναγνώστες γνωρίζουν την ομορφιά της Πίνδου, και μαθαίνουν για τους κινδύνους που απειλούν την άγρια ζωή, αλλά και για τη σημασία της προστασίας των βιότοπων. Το πέμπτο βιβλίο της σειράς Βιβλία για τη φύση που κυκλοφορεί σε συνεργασία με τον ΑΡΚΤΟΥΡΟ (www.arcturos.gr) και τα έσοδα της έκδοσης υποστηρίζουν τις δράσεις του για την προστασία της άγριας ζωής και του φυσικού περιβάλλοντος. Οι εκδόσεις μας στηρίζουν το έργο αυτής της μη κυβερνητικής, μη κερδοσκοπικής περιβαλλοντικής οργάνωσης που ιδρύθηκε το 1992, για την προστασία της άγριας ζωής και του φυσικού περιβάλλοντος, που υλοποιεί δράσεις έρευνας πεδίου, επιστημονικής μελέτης, ευαισθητοποίησης κοινού, περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και εθελοντισμού για την προστασία της άγριας ζωής, την ενίσχυση της βιοποικιλότητας και της αειφορίας στην Ελλάδα και το εξωτερικό

Ο Άιζακ παίζει στην αγαπημένη του λίμνη στην πλαγιά του βουνού. Όταν αρχίζει να βρέχει, αδειάζει το νερό απ’ το βαζάκι του στη λίμνη και τρέχει μαζί με τα ρυάκια, καθώς αυτά κυλούν σε καταρράκτες, ορμάνε μέσα από ποτάμια και ξεχύνονται στη θάλασσα.
Πού θα πάει τώρα το νερό από το βαζάκι μου; αναρωτιέται ο Άιζακ.
Από την πιο μικρή σταγόνα βροχής έως τον βαθύτερο ωκεανό, αυτό το βιβλίο παρακολουθεί τον κύκλο του νερού από τη μια άκρη της γης στην άλλη.
Ένα υπέροχο βιβλίο από τον Grahame Baker-Smith, που έχει τιμηθεί με το βραβείο Greenaway medal.

Μια μέρα που ο αέρας φύσαγε δυνατά, μια πύρινη κορδέλα απλώθηκε πάνω από τις πόλεις και τα δάση. Ό, τι άφησε πίσω της ήταν καταστροφή και θλίψη. Σ’ εκείνο τον τόπο πήγε και άπλωσε τη σκιά της η Σιωπή και έμεινε για καιρό, με ζέστη και με κρύο, με βροχή και με χιόνια…Ώσπου…