Ένα παραμύθι για τη δύναμη της φιλίας που είναι πιο δυνατή ακόμη κι από τον πόλεμο. Μια Ελληνίδα και μια Τουρκάλα, οι επτάχρονες φίλες Ευγενία και Φάτμα ζουν σ’ ένα μικρό χωριό στα περίχωρα της Σμύρνης. Το 1922 ο πόλεμος και η καταστροφή της κοινής τους πατρίδας θα τις χωρίσει για πάντα. Το μόνο που τους ενώνει είναι μια μυστική…Υπόσχεση.

Η Αριστέα έχει αγανακτήσει! Δε φτάνει τα ψηλά κλαδιά, δεν ξεχωρίζει στις σχολικές φωτογραφίες, δε βλέπει καλά στις συναυλίες και δεν μπορεί να φορέσει μακριά σκουλαρίκια! Έχει βαρεθεί να ζει χαμηλά σε έναν κόσμο φτιαγμένο για ψηλούς. Για να πάει επιτέλους ψηλά, βάζει στόχο να γίνει σημαιοφόρος στην εαρινή παρέλαση του σχολείου. Μια καμήλα, που την αιφνιδιάζει με τα ταλέντα της, γίνεται συνοδοιπόρος στη μεγάλη γιορτή μιας προσωπικής επανάστασης. Με χιούμορ και ευαισθησία, «Η Χαμηλοπάρδαλη» πραγματεύεται την έννοια της αριστείας και της πολυμορφίας στον χώρο του σχολείου και ενθαρρύνει την προσπάθεια των παιδιών να βρουν τη δική τους θέση απέναντι στις σχολικές προκλήσεις. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Η ζωή του γινόταν κάθε μέρα και πιο δύσκολη. Από τη δουλειά τον έδιωξαν γιατί ήταν διαφορετικός. Στις συγκοινωνίες δεν τον δέχονταν πια γιατί ήταν διαφορετικός. Οι φίλοι του έπαψαν να τον κάνουν παρέα γιατί ντρέπονταν που ήταν διαφορετικός. Κι αναρωτιόταν: Τώρα το πρόσεξαν

Ποια είναι αυτή η μακρινή και άπιαστη ανάμνηση που πλανιέται μέσα στο μυαλό του Ζακομινούς ένα απόγευμα λίγο πριν τον πάρει ο ύπνος; Στη δύση της ζωής του, ξαπλωμένος στον κήπο του, ξέρει μόνο ότι πρόκειται για κάτι καταπληκτικό. Βυθίζεται λοιπόν στο παρελθόν του. Από ανάμνηση σε ανάμνηση, με τη βοήθεια του παιδικού του φίλου, του Πολικάρπ, που τον παρακινεί και τον ενθαρρύνει, γυρνάει λίγο λίγο πίσω στον χρόνο. Και τελικά δεν είναι ένα, αλλά πέντε καταπληκτικά (και πολύτιμα) πράγματα που θα ξαναθυμηθεί και θα απολαύσει μαζί με τον φίλο του. Μέχρι την τελευταία, την πιο παλιά και καλά κρυμμένη στα βάθη του νου του ανάμνηση…Μετά το απαράμιλλο «Οι πλούσιες ώρες του Ζακομινούς Γκενσμπορό», η Ρεμπέκα Ντοτρεμέρ επιστρέφει με ένα ακόμα πανέμορφο βιβλίο, με τους ίδιους ήρωες. Μια ιστορία για τη φιλία, τις αναμνήσεις, τις στιγμές που μοιραζόμαστε, τα μικρά πράγματα που μπορεί όμως να είναι τόσο σημαντικά. Και φυσικά με τις μαγευτικές εικόνες που μόνο εκείνη ξέρει να δημιουργεί. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο νονός και η νονά μοιάζουν να μην αγαπιούνται πια, ή έτσι νομίζουν. Στην πραγματικότητα, μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούνε! Κι η μικρή ηρωϊδα της ιστορίας μας έχει βαλθεί να τους ξαναφιλιώσει θυμίζοντάς τους πως η αγάπη είναι σα να (μ)πλέκεις δύο διαφορετικά χρώματα μαζί…ρούχα μαζί που πλύθηκαν κι έχουν γίνει ροζ…ή καλύτερα, στην περίπτωσή μας, κόκκινο και μπλε μαζί, σ’ ένα χουχουλιάρικο κασκόλ!

Πολλά παιδιά έχουν έρθει στην πατρίδα μας εξαιτίας ενός πολέμου που ξέσπασε στη δική τους πατρίδα όπως ο λιγομίλητος Γκόραν, που ζει με το ζωγράφο θείο του, πηγαίνει στο σχολείο και ζωγραφίζει μαύρους ουρανούς. Ένα βιβλίο για τη διαφορετικότητα, την κατανόηση, τη νοσταλγία αλλά και την αισιοδοξία που γεμίζει τους μαύρους ουρανούς με…ροζ συννεφάκια!

ΜΗΝ ΑΝΟΙΞΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ! ΜΗΝ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ! ΜΗΝ ΤΟ ΑΓΓΙΞΕΙΣ! Χρειάζεται να έχεις πολύ θάρρος για να διαβάσεις αυτή την τρομακτικά… αστεία φανταστική ιστορία. Εσύ έχεις ή… μήπως δεν έχεις; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Λογοτέχνες, ζωγράφοι, εκπαιδευτικοί και ειδικοί επιστήμονες γίνονται μια παρέα και χαρίζουν στα παιδιά τρεις ιστορίες, εμπλουτισμένες με ζωγραφιές και δραστηριότητες για τη βία στο σχολείο, ιδωμένες τόσο από την πλευρά του θύματος της ενδοσχολικής βίας, όσο και του θύτη. Μέσα σ’ αυτές, κάθε παιδί θα ανακαλύψει τον εαυτό του ή οικείες του καταστάσεις. Με το έργο του, ο καθένας το παρακινεί: «Μίλα, μη φοβάσαι».

Στις παγωμένες θάλασσες ένας ψαράς θα βρει:
Έναν καινούριο φίλο
Μια απροσδόκητη περιπέτεια
Τον δρόμο για το σπίτι
Μια τρυφερή ιστορία που εξοικειώνει τα παιδιά με έννοιες όπως η συμπόνια, η αφοσίωση, η φροντίδα, η δοτικότητα αλλά και ο αποχωρισμός, και δημιουργεί τις βάσεις για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους και τις μελλοντικές τους σχέσεις ζωής.
Ο Ντάνκαν συλλαμβάνει τα συναισθήματα με εξαιρετική ευαισθησία και οι εικόνες του ισορροπούν τα κινηματογραφικά στιγμιότυπα της ζωής στον ωκεανό με καλοσύνη και ανθρωπιά.

«Από τότε που ήμουν μικρός είχα μια απορία: Πώς γίνεται ένα ζώο τόσο δυνατό όσο ο ελέφαντας του τσίρκου να κάθεται αλυσοδεμένος σ’ ένα τόσο δα ξυλαράκι, καρφωμένο στην άμμο