ΔΕΝΤΡΑ ΚΑΙ ΔΑΣΗ

«Είμαι το πρώτο αρκουδάκι με καροτσάκι. Τώρα μπορώ να περπατώ χωρίς να τραυματίζομαι. Μπορώ να ψάχνω για κρυμμένα φρούτα και νόστιμα μεζεδάκια ανάμεσα στους θάμνους. Μπορώ να πλατσουρίζω στην πισίνα! Τρελαίνομαι για παιχνίδια στο νερό! Μπορώ να πηγαίνω κι εκεί που μένουν τα άλλα αρκουδάκια που φιλοξενούνται στο καταφύγιο». Το «πιο δυνατό αρκουδάκι του κόσμου» δεν έζησε στο μεγάλο δάσος, αλλά στο μεγάλο καταφύγιο της φροντίδας, της φαντασίας, του παιχνιδιού. Με το αναπηρικό του αμαξίδιο απόλαυσε τη φύση, απέκτησε πολλούς φίλους, ανθρώπους και ζώα, και αγαπήθηκε απ’ όλους. Η αληθινή ιστορία του Ούσκο, μέσα από τα δικά του μάτια και τη δική του φωνή… (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το πρωτάκουσα Φλεβάρη μήνα, ξημερώματα. Με ξύπνησε σαν μια γλυκιά υπόσχεση για την καινούργια μέρα. Σιγά σιγά μου χάρισε τα μυστικά της ζωής του. Απλά μυστικά και μεγάλα, σπουδαία. Τυλιγμένα με τ’ ωραίο κελάηδημα που στολίζει την άνοιξη της πόλης πιο πολύ κι από λουλούδι. Κυλούν τα χρόνια. Και το κοτσύφι πάντα εκεί, πίσω από το παλιό ξύλινο παντζούρι. Αυτό λαλεί κι εγώ σωπαίνω. Έτσι μιλάμε. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο Έντουιν Χαμπλ ήταν ένα παιδί που το συνάρπαζαν τα αστέρια και ξεπέρασε πολλές δυσκολίες μέχρι να γίνει ο αστρονόμος που ονειρευόταν. Αξιοποιώντας τις γνώσεις σπουδαίων μαθηματικών και παρατηρώντας τον ουρανό για ατέλειωτες ώρες, κατάφερε μεγαλώνοντας να αποδείξει κάτι που άλλαξε τις ζωές μας για πάντα: ότι δηλαδή υπάρχουν κι άλλοι γαλαξίες εκτός απ’ τον δικό μας και ότι το σύμπαν διαστέλλεται συνεχώς. Το μήνυμα του Χαμπλ σε όλους εμάς είναι να συμφιλιωθούμε με την απεραντοσύνη του μυστηρίου που μας περιβάλλει και να είμαστε πάντα περίεργοι για να μάθουμε περισσότερα. «Δεν ξέρουμε γιατί γεννηθήκαμε σ’ αυτό τον κόσμο», είπε κάποτε, «μπορούμε όμως να προσπαθήσουμε να μάθουμε τι είδους κόσμος είναι αυτός που ζούμε». (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Η Σοφία, η Μυρτώ και ο Ηλίας απολαμβάνουν τις χαρές του καλοκαιριού στο νησί της Σύμης, ζώντας μοναδικές στιγμές και ανακαλύπτοντας τον υπέροχο κόσμο του Μηχανισμού των Αντικυθήρων, του πρώτου υπολογιστή της Ανθρωπότητας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Τι είναι αυτό που ψάχνει μανιωδώς ο εφευρέτης Μάξιμος Φλου; Μήπως ο αυτόματος κόφτης για τα κολοκυθάκια; Μήπως το ποτήρι που γεμίζει μόνο ως τη μέση; Ο Μέρφι, ο σκύλος του, ανεβοκατεβαίνει στο εργαστήριο καθώς ακούει συνεχώς περίεργους θορύβους: «Οχ! Όχι πάλι! Το βρήκε τελικά;» (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)