ΔΕΝΤΡΑ ΚΑΙ ΔΑΣΗ

Ένα παραμύθι για τη δύναμη της φιλίας που είναι πιο δυνατή ακόμη κι από τον πόλεμο. Μια Ελληνίδα και μια Τουρκάλα, οι επτάχρονες φίλες Ευγενία και Φάτμα ζουν σ’ ένα μικρό χωριό στα περίχωρα της Σμύρνης. Το 1922 ο πόλεμος και η καταστροφή της κοινής τους πατρίδας θα τις χωρίσει για πάντα. Το μόνο που τους ενώνει είναι μια μυστική…Υπόσχεση.

Η ανεργία και η έλλειψη χρημάτων έρχεται ξαφνικά στη ζωή και σε αναγκάζει να δεις την καθημερινότητα με άλλα μάτια. Να αλλάξεις σπίτι, σχολείο, συνήθειες. Δεν είναι τόσο άσχημο όσο νομίζεις. Άσε που τελικά μπορεί να ’ναι για καλό! Για το Δημήτρη και τη Σοφία που μετακομίζουν από το ευρύχωρο σπίτι της Κηφισιάς με τον κήπο και την πισίνα, στο παλιό σπίτι ένος απομακρισμένου χωριού της Εύβοιας, η αλλαγή σε περιβάλλον και συνήθειες κρύβει ευχάριστες εκπλήξεις και επαναπροσδιορίζει τις σχέσεις της οικογένειας.

«Από τότε που ήμουν μικρός είχα μια απορία: Πώς γίνεται ένα ζώο τόσο δυνατό όσο ο ελέφαντας του τσίρκου να κάθεται αλυσοδεμένος σ’ ένα τόσο δα ξυλαράκι, καρφωμένο στην άμμο

Αν μείναμε ορφανοί ή δεν γνωρίσαμε ποτέ τους γονείς μας, έχουμε μια μεγάλη πληγή στην καρδιά και θα ταυτιστούμε με τον Ρεμί, τον ήρωα του βιβλίου. Εκείνος, όμως, ξαναβρήκε την οικογένειά του και άλλαξε η ζωή του. Το κλασικό μυθιστόρημα του Έκτωρα Μαλό είναι ένας ύμνος στην αξία της οικογένειας αλλά και στην καλοσύνη των ξένων που είναι μεν σπάνια, αλλά τόσο φωτεινή, που διαλύει τα σκοτάδια και δείχνει το δρόμο προς την ευτυχία, σε κάθε παιδική ψυχή.

Τίποτα δε σβήνεται ούτε χάνεται, όταν λέγεται και γίνεται με αγάπη. Αυτή απομένει και μας συντροφεύει πάντα, ακόμη κι αν χάσαμε τον άνθρωπο που αγαπούσαμε. Η γιαγιά και ο παππούς είναι συνήθως πολύ αγαπημένα πρόσωπα για τα παιδιά κι όταν φύγουν απ’ τη ζωή, αφήνουν ένα μεγάλο κενό. Μας κρατούν συντροφιά όμως, σ’ όλη μας τη ζωή, μ’ έναν διαφορετικό τρόπο…«πιο ωραίοι, πιο φωτεινοί».