ΔΕΝΤΡΑ ΚΑΙ ΔΑΣΗ

«Τι σκέφτεσαι;» τη ρώτησε ο Μάτε. «Τίποτα, τίποτα», του απάντησε εκείνη. Αλλά ο νους της  πήγαινε συνέχεια σε ένα τραγούδι που είχε ακούσει όταν ήταν μικρή. Ένα τραγούδι που έλεγαν παλιά οι ναύτες και οι ψαράδες για να τους φέρει τύχη και καλή ψαριά. Ο Μάτε και η Μάρθα περνούσαν τον χρόνο τους ήρεμα και απλοϊκά στην καλύβα τους πάνω στον κόκκινο βράχο ως τη στιγμή που η Μάρθα ζήτησε από τον βασιλιά της θάλασσας, τον Άχθερη, να της χαρίσει μία αγελάδα. Από τότε άλλαξαν όλα, και η ταπεινή καθημερινότητά τους μετατράπηκε σε πλουσιοπάροχη ζωή. Πού τελειώνουν όμως οι επιθυμίες της Μάρθας; Πότε θα έχει αρκετά για να νιώσει ευτυχισμένη; Η Ξένια Καλογεροπούλου επιλέγει ένα παραμύθι από τη Φινλανδία για την απληστία και την αξία της απλότητας και η Ρένια Μεταλληνού το ζωντανεύει με μια υπέροχη εικονογράφηση.

Τα μαλλιά της είναι μακριά και μπλεγμένα. Η μαμά ξέρει να ξεμπλέκει μαλλιά – τα μαλλιά, όταν βλέπουν τη μαμά, ξεμπλέκονται μόνα τους. Η μαμά όμως δεν είναι εδώ. Είναι στο μαιευτήριο για να βγάλει από τη φουσκωμένη κοιλιά της αυτό το χαζομωρό, που μπήκε εκεί ποιος ξέρει πώς, και στρογγυλοκάθισε τόσο καιρό. Ο μπαμπάς ξέρει να την κρεμάει στο πιο ψηλό κλαδί του δέντρου, να την κολλάει εκεί με μια αόρατη μπαμπακίσια κόλλα και εκείνη να μην πέφτει ποτέ. Όμως, ο μπαμπάς δεν ξέρει να ξεμπλέκει μαλλιά και, χωρίς να το θέλει, έκανε μια τρύπα μέσα στα αχτένιστα μαλλιά της. Πώς θα πάει στο σχολείο τώρα;

Όταν ένα δωμάτιο επιμένει να είναι άδειο, τι μπορεί να το γεμίσει; Να ένας γρίφος για την οικογένεια Δωματίου. Δύο γονείς, τρία παιδιά, μια γιαγιά και μια γάτα έχουν μόλις μετακομίσει στο καινούριο τους σπίτι, πριν ακόμα καταφθάσουν τα πράγματά τους. Χωρίς παιχνίδια, βιβλία και οθόνες, τι απομένει να κάνουν στο άδειο σπίτι; Τι άλλο παρά να το γεμίσουν! Καθώς οι τρελές ιδέες διαδέχονται η μία την άλλη καταμεσής του σαλονιού, η οικογένεια Δωματίου θα καταλάβει ότι ακόμα κι ένα άδειο δωμάτιο μπορεί να γεμίσει θαύματα μόνο με τη δύναμη της φαντασίας και της αγάπης.

Είναι πιο εύκολο να σε πάρει ο ύπνος αν διαβάσεις πρώτα ένα βιβλίο- όλοι το ξέρουν, και η Στέλλα και ο μπαμπάς της. Η Στέλλα όμως δεν νυστάζει ούτε μετά από την ανάγνωση εννέα ολόκληρων βιβλίων! Μήπως κάποιος έκλεψε τον ύπνο της; Όταν έχουμε διαβάσει όλα τα βιβλία. . .είναι ώρα να σκαρφιστούμε μια καινούρια ιστορία. 

Τρία είναι τα πράγματα που αγαπώ περισσότερο το καλοκαίρι: η θάλασσα, το καρπούζι και τα παραμύθια της γιαγιάς. Κάθε καλοκαίρι απολαμβάνω και τα τρία με το που κλείνουν τα σχολεία. Μέρες γεμάτες παραμύθια με τη γιαγιά να κάθεται στην πολυθρόνα με τα ξεθωριασμένα λουλούδια. Μέρες γεμάτες αλήθεια με τον Λεωνίδα να βουτά από τα βράχια. Ώσπου ένα καλοκαίρι κάτι αλλάζει. Η θάλασσα παραμένει λαμπερή και το καρπούζι γλυκό, ενώ η γιαγιά κοιτά ψηλά από τον ουρανό.  Τα παραμύθια της όμως συνεχίζουν να ακούγονται. Κι είναι γλυκά. «Μια φορά κι έναν καιρό…