ΔΕΝΤΡΑ ΚΑΙ ΔΑΣΗ

Οι γιορτές μάς ενώνουν. Ένα πολύχρωμο, συναρπαστικό γιορταστικό ταξίδι από τη μια ως την άλλη άκρη του κόσμου. Διαβάζουμε και μαθαίνουμε τα έθιμα και τις παραδόσεις διαφόρων λαών. Μια τεράστια ποικιλία από εντυπωσιακές γιορτές. Διαφορετικές κουλτούρες και θρησκείες γιορτάζουν και τιμούν τους θεούς, τους προγόνους, την ιστορία τους. Γιορτάζουμε μαζί τους τη διαφορετικότητα, την ομορφιά του κόσμου, τη χαρά της ζωής. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Συχνά γνωρίζουμε το τοπίο των πόλεων και μπορούμε να μαντέψουμε ποιος είναι ο πληθυσμός τους κοιτάζοντας απλώς τα κτίρια που υψώνονται σε αυτές. Αλλά ίσως δεν ξέρουμε ότι πολλές πόλεις κρύβουν κάτω από την επιφάνεια εκπλήξεις που δεν μπορούμε να φανταστούμε. Ήξερες ότι στην έρημο της Αυστραλίας υπάρχει θαμμένη μια πόλη που φαίνονται μόνο οι καμινάδες της; Σου έχουν εξηγήσει ότι το Παρίσι είναι γεμάτο κατακόμβες; Μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου σ’ ένα υπόγειο ξενοδοχείο, όπως στον Καναδά; Ταξίδεψε στην κρυμμένη πλευρά των πόλεων. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο Βλαδίμηρος ο νεροβούβαλος δε βλέπει την ώρα να γυρίσει σπίτι του να ξεκουραστεί. Λίγο πριν φτάσει, όμως, συναντάει τον παλιό του συμμαθητή, τον Μήτσο τον κούκο, με όλη του την οικογένεια. Όταν ο Μήτσος αρχίζει να του ζητάει διάφορα πράγματα, ο Βλαδίμηρος έρχεται σε δύσκολη θέση. Δε θέλει να κάνει όλα αυτά που του ζητούν, αλλά φοβάται μήπως φανεί αγενής και θυμώσουν μαζί του. Είναι ωραίο να κάνεις τους άλλους χαρούμενους, αλλά τι συμβαίνει όταν θέλεις στην πραγματικότητα να πεις όχι; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Η μάγισσα Κίρα βαριόταν. Ήταν μια καλή, έξυπνη και συμπαθητική μάγισσα, αλλά είχε αυτό το ελάττωμα. Βαριόταν πολύ εύκολα. Είχε πολλά στη ζωή της η Κίρα, είχε τα καλύτερα. Μπορεί και να τα είχε όλα. Γι’ αυτό βαριόταν, άραγε; Ποιος ξέρει. Και επειδή ήταν είκοσι εννιά χιλιάδων ετών (και κάτι), βαριόταν επί είκοσι εννιά χιλιάδες χρόνια (και κάτι). Δεν υπάρχει πιο βαρετό πράγμα από τη βαρεμάρα, ειδικά όταν κρατάει τόσο πολύ. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Μια μέρα η Βούλα και ο Πάπιας βρήκαν ένα ξύλο κι έγιναν άνω κάτω. Η Βούλα πιστεύει ότι είναι σπαθί, αλλά ο Πάπιας το βλέπει σαν σημαία. Η Βούλα όμως επιμένει κι αρνείται να μοιραστεί το καινούριο παιχνίδι. Τι θα κάνει ο Πάπιας; Πώς θα αντιδράσει σε μια τόσο εγωιστική συμπεριφορά; Ελάτε να γνωρίσετε το αχτύπητο δίδυμο, τη Βούλα και τον Πάπια, σ’ αυτή την ξεκαρδιστική ιστορία, για να σταματήσετε να είστε εγωιστές και να μάθετε να μοιράζεστε. Επειδή, σ’ έναν κόσμο όπου μπορούμε να είμαστε οτιδήποτε, αξίζει να διαλέξουμε το καλύτερο απ’ όλα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)