ΔΕΝΤΡΑ ΚΑΙ ΔΑΣΗ

Όταν οι γονείς χωρίζουν, η αγάπη σε ποιο σπίτι μένει; Στο σπίτι του μπαμπά ή στο σπίτι της μαμάς; Ο Ιορδάνης νιώθει στενοχωρημένος από την ημέρα που του είπαν οι γονείς του πως θα πάρουν διαζύγιο. Ωστόσο, η ενσυναίσθηση που δείχνουν αλλά και η μαγική δύναμη που του δίνει η αδελφή του Νεφέλη φέρνουν ηρεμία στην ψυχή του… και λάμψη στα μάτια του! (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Η γιαγιά μου δεν είναι εύκολος άνθρωπος. Κάθε φορά που πηγαίνω στο σπίτι της μού κόβονται τα πόδια. Σήμερα, ας πούμε, αποφάσισε να μού βγάλει τις βοηθητικές ρόδες από το ποδήλατο… Μια συγκινητική και αστεία ιστορία, ένας τρυφερός φόρος τιμής στις γιαγιάδες που πίσω από τον αυστηρό χαρακτήρα τους κρύβουν τη διάθεση να βοηθήσουν τα εγγόνια τους ν’ αποκτήσουν αυτοπεποίθηση και αυτονομία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Σώματα μεγάλα, σώματα μικρά, χορεύουν, τραμπαλίζονται κοντά κοντά. Είναι τόσο ίδια, μα τόσο διαφορετικά! Όλα τα σώματα όμορφα τα βρίσκω! […] (Από την έκδοση)

Όταν ο πόλεμος φτάνει στην πόλη τους, τα σχέδια της Νουρ και του Αμίρ για μια μυστική εταιρεία ναυαγούν. Θα μπορέσουν άραγε τα παιδιά να βρουν ένα νέο μυστικό να μοιραστούν κι έναν νέο σκοπό που θα τα ενώσει και θα τα κάνει να αντέξουν τη βαρβαρότητα του πολέμου; Μπορούν τα βιβλία να φέρουν μια νέα αυγή στις ζωές των ανθρώπων; (Από την έκδοση)

Οι μικρές αλεπουδίτσες είναι γκρίζες. Γίνονται κοκκινωπές όταν μεγαλώσουν. Η ηρωίδα αλεπού έγινε κόκκινη τη μέρα της μεγάλης χλεύης, τότε που γέλασαν όλοι μαζί της – ακόμα και η Αγέλαστη Μοίρα των παραμυθιών. Όμως όταν γελάσει μαζί σου η Αγέλαστη Μοίρα, οι τρεις Μοίρες -η ζωή η ίδια- σε ξαναμοιραίνουν. Παίρνεις θέση κι όλα μπαίνουνε στη θέση τους. Εσύ προχωράς και μεγαλώνεις, ενώ όσοι σε πλήγωσαν μένουν πίσω μικροί. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)