ΔΕΝΤΡΑ ΚΑΙ ΔΑΣΗ

Όχι εγώ! Το Τζάτζαλο!

Μια φορά κι έναν καιρό… φοβόμουν πολύ, πάρα πολύ.
Στο κάτω κάτω, ποιος θέλει να πάει για ύπνο όταν ΕΚΕΙΝΑ κρύβονται στο σκοτάδι; Φαντάσματα που αφήνουν πίσω τους ιστούς αράχνης, μάγισσες με ανακατεμένα μαλλιά και καλικάντζαροι με πελώρια στόματα γεμάτα πράσινα σάλια. Στην πραγματικότητα όμως, τα τέρατα ήταν εκείνα που έπρεπε να φοβούνται.
Γιατί δεν είχαν γνωρίσει τη μαμά μου!
Μια τρυφερή και αστεία ιστορία για τους φόβους και την αντιμετώπισή τους, εικονογραφημένη αριστοτεχνικά από τον ασύγκριτο Πόλι Μπερνατέν.

Ο Λόλο είναι σκαθάρι και η Ρίτα πεταλούδα. Εκείνος είναι δυνατός, οργανωμένος και πρακτικός. Εκείνη είναι ανάλαφρη, έχει μεγάλη φαντασία και λατρεύει τους αυτοσχεδιασμούς. Είναι πολύ διαφορετικοί κι αυτό συνήθως είναι που τους αρέσει. Αλλά μια μέρα οι διαφορές τους τους απομακρύνουν. Και τότε… αποφασίζουν να δώσουν λίγο παραπάνω χώρο ο ένας στον άλλον. Γιατί αυτό που μετράει είναι που αγαπιούνται πάρα πολύ!

Στον Ιάσονα αρέσει πολύ να ζωγραφίζει, αλλά όχι και τόσο να γράφει ή να διαβάζει. Μέχρι που έρχεται ένας καινούριος δάσκαλος, που αγαπά κι εκείνος τη ζωγραφική, και δείχνει στα παιδιά έναν νέο τρόπο ν’ αντιμετωπίζουν τα γράμματα και τους αριθμούς. Και τότε όλα αλλάζουν…
Μια σειρά για μαθητικά κατορθώματα που μεταμορφώνουν το σχολείο από άγνωστο και φαινομενικά αφιλόξενο τόπο σε μια κοινότητα αναγνώρισης, αποδοχής και κινήτρων. Ιστορίες για τη δύναμη των σχέσεων σε ένα δημιουργικό και φιλικό σχολικό περιβάλλον που αναγνωρίζει τον καθένα μας ως ξεχωριστό και σημαντικό.

Ένας ασβός τριγυρνούσε εδώ κι εκεί, αναζητώντας το πιο πολύτιμο πράγμα στον κόσμο. Ρώτησε την πέτρα, το δέντρο, λογιών λογιών πετούμενα κι ανθρώπους – όλα πλάσματα μ’ ανοιχτή καρδιά, σαν τους ποιητές και τα παιδιά. Ο καθένας έδωσε ένα κομμάτι της απάντησης. Εσύ τι λες;