– Γιαγιά, μήπως ο παππούς είναι στον ήλιο;
– Ε, βέβαια είναι στον ήλιο. Δεν βλέπεις πώς λάμπει και πώς σε ζεσταίνει με τις αχτίδες του;
– Όταν όμως ο ήλιος κρύβεται;
– Τότε μένει στο σκοτάδι και σε σκεπάζει απαλά. Σε τυλίγει ολόκληρο και σε νανουρίζει για να κοιμηθείς ήσυχα και ζεστά χωρίς να φοβάσαι τίποτα.

Μέσα στο πέλαγος βαθιά, μια βάρκα ταξιδεύει. Δυο παιδιά, δυο αδέλφια, τραβάνε κουπί κι όλο ξεμακραίνουν απ’ την ακτή. Κρατάμε τα κουπιά γερά, κοιτάμε πάντα μακριά… Εεεοπ! Εεεοπ! Ξεμακραίνουν απ’ την ακτή κι όλο τραβάνε κουπί στα κύματα, τον φόβο, το άγνωστο. Έχουν ο ένας τον άλλο κι ό,τι κι αν συμβεί είναι μαζί. Και ολοένα παίζουν… (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ποιες είναι οι ιστορίες που κατεβαίνουν στη γη μόνο καλοκαίρι; Πόσα παραμύθια ξεκινάνε άσχημα και τελειώνουν καλά; Πόσα δεν τελειώνουν καθόλου και μένουν για πάντα μισά; Πόσα είναι τα πράγματα που μπορούμε να μετρήσουμε; Και πόσα τα Αμέτρητα; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Από τον βραβευμένο δημιουργό του Αρκουδάκου, μια συγκινητική ιστορία για την αγάπη και την απώλεια.
Σε πρώτη ανάγνωση, πρόκειται για μια υπέροχη περιπέτεια: Ο Σιντ, πάει επίσκεψη στον Παππού, και μαζί ανακαλύπτουν μια πόρτα στην σοφίτα του σπιτιού που οδηγεί στο κατάστρωμα ενός πλοίου. Σαλπάρουν και βρίσκονται σε ένα μαγευτικό, τροπικό νησί. Το εξερευνούν, από άκρη σ’ άκρη, κάνουν μπάνιο στους καταρράκτες, βρίσκουν μια καλύβα, και ο Παππούς αποφασίζει να εγκατασταθεί στο νησί. Ο Σιντ, επιβιβάζεται στο πλοίο και γυρίζει πίσω.
Σε δεύτερο επίπεδο, το βιβλίο αυτό, με εξαιρετικά διακριτικό τρόπο, αντιμετωπίζει το θέμα της απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου με ιδιαίτερη τρυφερότητα και ευαισθησία. Ο Σιντ αγαπάει τον Παππού. Ο Παππούς αγαπάει τον Σιντ. Και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ, ούτε όταν ο Σιντ δεν θα μπορεί πια να επισκεφτεί τον παππού.

AOI World Illustration Awards 2015
Children’s Books Professional
Sainsbury’s Picture Book Award
Sainsbury’s Children’s Book of the Year 2015

Το πρώτο μου σπίτι
– η κοιλιά της μαμάς μου –
δεν το θυμάμαι πολύ καλά.
Ξέρω, όμως, ότι ήταν
στ’ αλήθεια μικρό.

Μ’ αρέσει πολύ το σπίτι μου.
Αλλά κάποιες φορές μου αρέσει πολύ
να φεύγω και να ανακαλύπτω
κι άλλα σπίτια.

Μετά την «Αγάπη μου» και την «Αγαπημένη του
Αδελφούλα» ήρθε και η ώρα τουΠαύλου
να μας ξεναγήσει στο σπίτι του.
Και να μας δείξει και αυτά
των φίλων του!