«Τι θα κάνουμε Ούγκο;» είπε ο Έκτορας καθώς περπατούσαν παρέα προς το σπίτι. «Η μουσική μου είναι ξεπερασμένη. Ποιος θέλει να ακούσει έναν γέρο βιολιστή, όταν μπορεί να ακούσει τον διάσημο Αρκούδο-πιανίστα;» (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Σήκωσε το κεφάλι της και κοίταξε τον ελέφαντα. «Ποιος σε άφησε εδώ πέρα;» ρώτησε να μάθει. «Και γιατί;» Ξημερώνοντας τα δέκατα γενέθλιά της, το τελευταίο πράγμα που περιμένει η Έρικα είναι να βρει στο κατώφλι της έναν πολύ μπερδεμένο… ελέφαντα! Έτσι, ξεκινάει μια απίθανη φιλία. Μπορεί όμως ένα μικρό κορίτσι και ένας αρκετά μεγάλος ελέφαντας να μάθουν να ζουν μαζί σε ένα σπίτι; Ειδικά όταν ο ιδιοκτήτης του ζωολογικού κήπου έχει άλλα σχέδια…

Τα πέντε κείμενα της συλλογής, γραμμένα όταν ο Oscar Wilde ήταν 34 ετών, σημαδεύουν την αρχή της πιο γόνιμης περιόδου της σύντομης ζωής του και γοητεύουν και συγκινούν παιδιά αλλά και μεγάλους με τη ζεστασιά της γραφής τους και την ανθρώπινη ματιά τους. Πέντε ιστορίες για τη φιλία, για τη θυσία, για την καλοσύνη, για την αφοσίωση, για όσους δίνουν από την καρδιά τους χωρίς να περιμένουν κάποια ανταμοιβή. Πρόκειται για την πραγματική έννοια της φιλ-ανθρωπίας που τόσο έχει παρερμηνευθεί στις μέρες μας.

Η ζωή στο χωριό των γιγάντων δεν είναι καθόλου εύκολη για τον μικρό γίγαντα.
Όλα του πέφτουν μεγάλα! Δεν μπορεί να διασχίσει το ποτάμι με μια δρασκελιά ούτε να μυρίσει τα σύννεφα όταν περνούν χαμηλά! Αποφασίζει λοιπόν να κάνει ένα ταξίδι, αναζητώντας έναν κόσμο που να του ταιριάζει καλύτερα. Υπάρχει ένα μέρος που χωράς και που σε χωράει.
Ψάξε να το βρεις!
Αναζήτησε αυτό που θέλεις αυτό που πραγματικά σου ταιριάζει, μη συμβιβάζεσαι με τα λιγότερα γιατί ο άνθρωπος έχει τις δικές του ανάγκες και επιθυμίες, τα δικά του μέτρα και τα δικά του όνειρα.

‘Ενα βιβλίο για το ρατσισμό και την ξενοφοβία, ένα βιβλίο για όλους τους Ναβίντ που ζουν δίπλα μας, υποψήφιο για το βραβείο Λογοτεχνικού Βιβλίου για Μεγάλα Παιδιά του περιοδικού «Διαβάζω». Μέσα από το ευρηματικό «τέχνασμα» της σχολικής έκθεσης ο Άλκης, «ένας τεμπελάκος μαθητής της πέμπτης δημοτικού» διηγείται την ιστορία του Ναβίντ που ήρθε στην Ελλάδα από μια χώρα μαγική, έπειτα από ένα μεγάλο κι επικίνδυνο ταξίδι, για να επαληθευτεί για άλλη μια φορά η λαϊκη ρήση: «από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια»!

Ο Ξιφίας Ιερεμίας υποφέρει καιρό από τα Κοφτερά Χαμόγελα, τους Νταήδες του Βυθού. Και υποφέρει σιωπηλά. Ώσπου ανοίγει την καρδιά του στη νονά του τη Γοργόνα, υψώνει τη… μύτη και τους κοιτάζει στα μάτια ήρεμα και θαρρετά. Και βάζει τα όριά του. Δίπλα του στέκονται και όλα τα πολύπαθα ψάρια του βυθού. ΒΟΗΘΑ ΜΕ ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΩ, ΑΦΟΒΑ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΣΤΟ ΒΥΘΟ.

Μια ωραία μέρα ο Τζακ αποφάσισε πως θέλει να γνωρίσει τον κόσμο. Περισσότερο απ’ όλα θέλει να δει τη θάλασσα, την τόσο γαλάζια, την τόσο μεγάλη… (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Έχω ένα κλαδάκι που το λένε Τίμο, κι ο Τίμος είναι φίλος μου πολύ.
Αυτή η ιστορία είναι δική του και δική μου, κρατάει μια ολόκληρη ζωή.»
Σε έναν κόσμο όπου όλα παλιώνουν γρήγορα και στη θέση τους παίρνουμε καινούργια δίχως δεύτερη σκέψη, ένα παιδί βρίσκει κάτι που μπορεί να κρατήσει για πάντα…
Ένα κλαδάκι που το λένε Τίμο.

Η Φραγκίσκη και η Αντωνία συναντιούνται μια μέρα με πολλή ζέστη δίπλα στον φράχτη που χωρίζει τα σπίτια τους. Γίνονται φίλες και περνούν το καλοκαίρι μαζί. Οι διακοπές τελειώνουν, αλλά η ζωή τους μόλις αρχίζει. Χρόνια αργότερα, θα ξανασυναντηθούν δίπλα στον ίδιο φράχτη… Από τον συγγραφέα του βιβλίου «Οι ξένοι», που γνώρισε διεθνή επιτυχία, μεταφράστηκε σε 10 γλώσσες και συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο White Ravens 2020. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Οι πειρατολόγοι κι οι πειρατομελετητές στο βιβλίο αυτό μέσα θα βρούνε τι λένε οι καλοί και οι κακοί πειρατές αν τα καράβια τους συναντηθούνε!
Ένα αστείο, παιχνιδιάρικο και πολύχρωμο πειρατικό βιβλίο, για να μάθουμε να αντιπετωπίζουμε διαφορετικά κάθε λογής «κακούς» ή απλώς να σκάσουμε στα γέλια! (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
«Στη θάλασσα υπάρχουν δύο καράβια. Το ένα έχει πάνω τους κακούς πειρατές και το άλλο τους καλούς. Οι κακοί απειλούν τους καλούς, ότι θα τους ρίξουν στους καρχαρίες ή ότι θα τους βάλουν φωτιά. Όμως οι καλοί πειρατές δεν φοβούνται καθόλου και συνέχεια τους απαντούν κάνοντας αστεία και καλώντας τους στο καράβι τους. Στο τέλος οι κακοί πειρατές αφού δεν μπορούν να τους τρομάξουν και να τους πάρουν το καράβι τους παραδίδουν τα όπλα τους και γίνονται φίλοι με τους καλούς!
Διαβάζοντας το βιβλίο γέλασα πάρα πολύ με τις απαντήσεις των καλών πειρατών και σκέφτηκα πως στην πραγματικότητα θα ήταν ωραία να είναι έτσι οι σχέσεις των ανθρώπων. Να μην γίνονται πόλεμοι και οι δυνατοί να μην τα βάζουν με τους αδύναμους, αλλά όλοι να είναι φίλοι να συναντιούνται για να περνάνε καλά και να γελάνε πολύ. Όλοι λένε πως το γέλιο κάνει καλό και νομίζω ότι δεν είναι και τόσο δύσκολο να γελάμε κάθε μέρα με κάτι, αντί να τα παίρνουμε όλα τόσο στα σοβαρά και να στενοχωριόμαστε». [Ορφέας, 8 ετών, από το περιοδικό Psychologies, Μάρτιος 2012]