Πετάει ο δάσκαλος; Πετάει! απαντούν οι μαθητές του κυρίου Αργύρη Χρυσού ως αυτόπτες μάρτυρες και συνεργοί των πτήσεων στο όνειρο: Δημοκρατία στην τάξη. Πετάνε οι μαθητές; Πετάνε! απαντάει ο δάσκαλος με τα όνειρα στα μάτια και με συνεργάτες τα «παιδιά» του κάνει τα όνειρά τους πράξη. Ακόμα δεν έχετε δει τίποτα. Και ούτε θα δείτε, αν δε συναντήσετε ένα βασίλειο χωρίς βασιλιά, δεν υπογράψετε το μυστικό συμβόλαιο, δεν κηρύξετε τον τρίτο παγκόσμιο χαρτοπόλεμο, δεν φτιάξετε το αντιΒΙΑτικό, δεν βρεθείτε στην άκρη του κόσμου χωρίς να κουνηθείτε από τη θέση σας, δεν μιλήσετε με αγάλματα, δεν κάνετε παρέα με τις μούσες, δεν ελευθερώσετε τα παπαγαλάκια και δεν ανακαλύψετε τον θησαυρό της ευτυχίας. Κούνια που σας κούναγε, αν νομίζετε πως θα φτάσετε στις ακτές της ισότητας, της δικαιοσύνης και της ελευθερίας χωρίς βατραχοπέδιλα.

Μια γνήσια περιπέτεια, όπου οι κυνηγοί του θησαυρού εδώ δεν είναι μεγάλοι, αλλά τα παιδιά. Ένας θησαυρός στην Αίγινα; Και μάλιστα στη Βαγία; Ναι, στη Βαγία, εκεί που είχε «παντρευτεί» δώδεκα χρονών τον Παναγιώτη, τότε, στα 1936. Τώρα η Ζωή είναι πάλι στην Αίγινα, όχι παιδί ανέμελο, όχι κορίτσι στην Κατοχή, μα μεγάλη, απλά μεγάλη. Καλοκαίρι σ’ ένα ελληνικό νησί, καλοκαίρι με παιδιά. Καλοκαίρι μ’ ένα θησαυρό που περιμένει να τον βρουν. Ένα από τα σύγχρονα «κλασικά» βιβλία για παιδιά και για νέους, όπου μαζί με την αναζήτηση του κρυμμένου θησαυρού έρχεται στην επιφάνεια το φως, η χαρά, η ανεμελιά, ο ήλιος της Ελλάδας. Και προσοχή – ένα ελληνικό βιβλίο περιπέτειας…

Ο Πασχάλης (τι όνομα!) είναι ένα πολύ φυσιολογικό αγόρι, αν εξαιρέσει κανείς κάποιες, χμ…, παραξενιές του, όπως, ας πούμε, ότι του αρέσει να μετρά όλες τις αποστάσεις που μπορούν να μετρηθούν στο δωμάτιο του και στη γειτονιά του, ή να χαζεύει αράχνες, ή να παίζει σκάκι με αντίπαλο τον εαυτό του (ποτέ του δεν νίκησε – για έναν περίεργο λόγο, πάντα βγαίνουν ισόπαλοι), ή να βρίσκει συγκλονιστικές λεπτομέρειες στο κομμάτι ενός παζλ, ακόμη και αν το κοιτάζει από την ανάποδη. Όμως αυτή την όμορφη, όχι και τόσο βαρετή και σίγουρα φυσιολογικότατη ζωή έρχεται να διαταράξει ένας γάτος. Που μιλάει. Και που πιλοτάρει ένα διαστημόπλοιο. Και που κάνει και διάφορα άλλα. Οκέι, όλα αυτά μαζί δεν θα ήταν δα και τόσο τρομερά, αν δεν έπρεπε να σωθεί και η Γη από πάνω. Αλλά, δυστυχώς, ναι, κινδυνεύει από ολοσχερή καταστροφή. Είναι μια δύσκολη δουλειά, όπως και να το δει κανείς, μα κάποιος πρέπει να την κάνει. Ποιος; Ο Πασχάλης, ποιος άλλος; Μαζί με τη φίλη του, την Ισαβέλλα. Και μαζί με τον Μεφίστο: τον γάτο που μιλάει (και που πιλοτάρει διαστημόπλοια). Στο μεταξύ, η γειτονιά των δύο παιδιών έχει γεμίσει ζόμπι, αλλά αυτό είναι μάλλον λεπτομέρεια μπροστά στο μεγαλύτερο κακό που απειλεί τον πλανήτη μας. Έτσι δεν είναι; Χμ, ναι. Κάπως έτσι. 

27 Οκτωβρίου 1940: Θα τη θυμάται αυτή τη μέρα ο Πέτρος γιατί πέθανε το τριζόνι του. Θα τη θυμάται γιατί την επομένη ακούει τη φωνή της μητέρας του να λέει: «Σήκω… έγινε πόλεμος. Δεν ακούς τις σειρήνες;» Όταν οι Ιταλοί έφτασαν στο κατώφλι της Ελλάδας, ο Πέτρος ήταν εννιά χρονών, είχε μια χελώνα για κατοικίδιο και γνώριζε τον πόλεμο μόνο μέσα από τα βιβλία. Τώρα όμως τον βιώνει κάθε μέρα, μαζί με τους γονείς του, τον παππού του και τη μεγαλύτερη αδελφή του, την Αντιγόνη, αρχίζοντας έναν μεγάλο περίπατο – μια βόλτα στην Αθήνα της Κατοχής, στα δύσκολα εκείνα χρόνια της πείνας, των συσσιτίων, του φόβου, των διωγμών, αλλά και της Αντίστασης στους κατακτητές. Το εμβληματικό μυθιστόρημα της Άλκης Ζέη, που επαναδημιουργούν ως graphic novel η συγγραφέας Αγγελική Δαρλάση και ο κομίστας Δημήτρης Μαστώρος, σεβόμενοι την ατμόσφαιρα και το πνεύμα του πρωτοτύπου. Ένα graphic novel-φόρος τιμής από τους δημιουργούς νεότερων γενιών σ’ ένα αγαπημένο κλασικό βιβλίο της ελληνικής λογοτεχνίας. 

‘Ενα βιβλίο για το ρατσισμό και την ξενοφοβία, ένα βιβλίο για όλους τους Ναβίντ που ζουν δίπλα μας, υποψήφιο για το βραβείο Λογοτεχνικού Βιβλίου για Μεγάλα Παιδιά του περιοδικού «Διαβάζω». Μέσα από το ευρηματικό «τέχνασμα» της σχολικής έκθεσης ο Άλκης, «ένας τεμπελάκος μαθητής της πέμπτης δημοτικού» διηγείται την ιστορία του Ναβίντ που ήρθε στην Ελλάδα από μια χώρα μαγική, έπειτα από ένα μεγάλο κι επικίνδυνο ταξίδι, για να επαληθευτεί για άλλη μια φορά η λαϊκη ρήση: «από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια»!

Η ντροπαλή κυρία Αριάδνη, συνταξιούχος δασκάλα που τώρα ζει μόνη με τη γάτα της και τα βιβλία της, συναντά στην αυλή της κοινής τους κατοικίας τη μικρή Φερστέ. που μένει στο υπόγειο. Οι γονείς της μετανάστευσαν στην Ελλάδα από το Αφγανιστάν για να μπορέσει η κόρη τους να πάει σχολείο… Μια ιστορία για τη χαρά της φιλίας, της συνύπαρξης, της εμπιστοσύνης και της ανταλλαγής.

Αρκετά παλιά η ιστορία που θα διαβάσει ο αναγνώστης σε αυτό το βιβλίο. Μια φορά κι έναν καιρό στην Ποντικούπολη, θα λέγαμε αν ήταν παραμύθι… Μα ήταν; Έτσι, κάποτε, αναρωτιόντουσαν όσοι αποφασίζανε να αφηγηθούν το τι συνέβηκε σε ένα μικρό χωριό, φημισμένο για το τυρί που φτιαχνότανε στο Τυροκομείο του. Λοιπόν, τα όσα στ’ αλήθεια τότε διαδραματίστηκαν τώρα σε αυτό το βιβλίο έχουν γραφτεί. Κι έτσι όλοι πια μπορούν να μάθουν για την Κάλη και τον Λανσελίνο της, για τον Βαρονέτο και τη Λαλούσα του, για το Υπόγειο Αρχοντικό του Βαρόνου Πανταλέων του Δέκατου, για το φαφούτικο Τσακάλι του και για τη σπιούνα Κουκουβάγια. Και για άλλους πολλούς ακόμα – όλους που ζήσανε αυτή τη μοναδική περιπέτεια κάτω από το φως των δίδυμων ήλιων. Όλα αυτά… Κι άλλα πολλά… «Κάποτε στην Ποντικούπολη!…» θα λέγαμε αν ήταν παραμύθι. Μα… Όχι, δεν ήταν!

Ο βασιλιάς Αστόχαστος οδηγεί το βασίλειό του στην αδράνεια και την καταστροφή. Τίποτα δεν τον ενδιαφέρει περισσότερο από γλέντια και κραιπάλες. Σύντομα όμως τα σεντούκια όλης της χώρας στερεύουν. Τότε, το βασιλόπουλο Συνετός, με τη βοήθεια της μικρής του αδερφής Ειρηνούλας, ξεκινά ένα μεγάλο ταξίδι. Με όπλα δυο χούφτες σπόρους, βελόνα και κλωστή και μια σφεντόνα θα καταφέρει να σώσει το βασίλειο, με Φρόνηση και Γνώση.

Το Σαλιγκάρι και φεγγάρι είναι η μόνη ποιητική συλλογή του βραβευμένου ποιητή Κυριάκου Χαραλαμπίδη που απευθύνεται σε παιδιά. Τα ποιήματα αυτά είναι γραμμένα με παιδικότροπο ύφος, με χιούμορ, με υπερρεαλιστικά στοιχεία, με την όσμωση του φανταστικού και του πραγματικού. Δημιουργούν ένα ιδιαίτερα ευχάριστο και παιγνιώδες ποιητικό περιβάλλον και εξοικειώνουν τα παιδιά με τον ποιητικό λόγο και ρυθμό, με χαμογελαστή πάντα διάθεση, απροσδόκητες εικόνες και μεταφορές. Ακόμη, διεγείρουν τη φαντασία τους, διευρύνουν τη λογική τους, τα «ψυχαγωγούν» με την αρχαία του όρου σημασία και τα καλλιεργούν -το υπογραμμίζουμε- αισθητικά. Είναι μια συλλογή που σε κάνει να γελάς, να σκέφτεσαι, να φαντάζεσαι, να δημιουργείς… «Μια φορά κι έναν παππού είχε μια μικρή αλεπού που φορούσε και γυαλιά να θυμίζει τη γιαγιά» …και σε καλεί σ’ ένα γοητευτικό, παράξενο όσο και αληθινό κόσμο!

Η ιδέα να περάσουν τις καλοκαιρινές τους διακοπές σε ένα βουνό δεν αρέσει καθόλου ούτε στον Κωστή ούτε στη Διαμαντία. Βαρετό! Όμως ο μπλε καταρράκτης, η σπηλιά που αναπνέει, το χρυσάφι στις ρίζες της αρχαίας βελανιδιάς, ο στοιχειωμένος νερόμυλος τους περιμένουν… Και η Σιλουανή θα τους δείξει τα μονοπάτια, μετατρέποντας την κάθε μέρα σε μια καινούρια περιπέτεια.