Η Έλλη τρελαίνεται να φτιάχνει γλυκά με τη γιαγιά της. Μα ποιος τα τρώει όλα αυτά; αναρωτιέται. Όμως η γιαγιά της ετοιμάζει μια έκπληξη για σήμερα. Θα την πάρει μαζί της σε μία επίσκεψη. Θα φτάσουν άραγε για όλους τα ψωμάκια που έφτιαξαν;

Ο εφτάχρονος Περικλής μιλάει για τη μικρούλα ξαδέρφη του, την πριγκίπισσα Αϊρίνη, που μεγαλώνει στην Ιαπωνία και είναι μισή Γιαπωνέζα, μισή Ελληνίδα κι ένα κομματάκι Αγγλίδα. Και μας λέει όλα όσα μαθαίνει γι’ αυτήν από τη γιαγιά τους, που πηγαίνει κάθε τόσο εκεί – όπως ότι κοιμάται στο πάτωμα, ότι περπατάει ξυπόλυτη μέσα στο σπίτι, ότι δεν κόβει ποτέ τα μαύρα της μαλλιά, ότι τρώει ρύζι με ξυλάκια, ότι το στόμα της είναι σαν καρδιά… Όχι, δεν τη ζηλεύει την πριγκίπισσα ξαδέρφη του, διότι είναι κι αυτός πρίγκιπας. Έτσι, λέει, τουλάχιστον η γιαγιά τους, κι αυτός την πιστεύει· πάντα.

Δρόμοι και πλατείες, ντροπαλά αγάλματα, παραμυθόδεντρα και σιντριβάνια που χορεύουν. Αυτή η πόλη τα έχει όλα και τους χωράει όλους… εκτός από αυτόν… τον Πόλεμο. Ακολουθήστε μας σε μια ξενάγηση στην πόλη που έδιωξε τον Πόλεμο, στην πόλη που πρέπει να χτίσουμε κάποτε όλοι μέσα στο κεφάλι μας…

Τα παιδιά ενός σχολείου στη Θράκη ανακαλύπτουν πώς τα ονόματά τους μπορούν να τους φέρουν πιο κοντά: Αγγελική = Μελέκ και Σεντάτ = Σοφία! Η Αλεξάνδρα Μητσιάλη σε αυτό το βιβλίο θίγει το θέμα της αποδοχής του διαφορετικού μέσα από τη γνωριμία και την επαφή με διαφορετικούς πολιτισμούς και συνήθειες.

Ο Μελάκ. Ένα αγόρι. Μια χώρα. Πόλεμος. Το ταξίδι. Ο φόβος. Η ελπίδα. Οι ιστορίες. Τα όνειρα. Η λιτή και καίρια γραφή της Αργυρώς Πιπίνη αποτελεί υπόδειγμα λογοτεχνικού λόγου ο οποίος μπορεί όχι μόνον να κεντρίσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη και να τον κάνει συμμέτοχο στα δρώμενα της ιστορίας, αλλά και να τον μαγέψει με την ποιητικότητα και υποβλητικότητά του. Η εναλλαγή πρωτοπρόσωπης και τριτοπρόσωπης αφήγησης, που διαφοροποιεί την οπτική γωνία πρόσληψης του κειμένου, ο εγκιβωτισμός του λαϊκού παραμυθιού «Η ευτυχία και η ευλογία» ή «Ο γέρος και το άλογο» που διευρύνει τη φιλοσοφία που διατρέχει το κείμενο για τη συνθετότητα της ζωής μέσα από την αλληλοδιαδοχή ή και σύνθεση αντιθέτων καταστάσεων καθιστούν τον Μελάκ τον μόνο ένα από τα αριστουργήματα της παιδικής λογοτεχνίας για μικρά παιδιά. (Από κείμενο της Άντας Κατσίκη-Γκίβαλου στο bookpress.gr, 23/1/2017)

Σε όλο τον κόσμο, τα παιδιά ζούνε με εντελώς διαφορετικό τρόπο και αντιμετωπίζουν διάφορες προκλήσεις, έχουν όμως ένα κοινό: πάθος για τη ζωή. Με τη συμβολή της UNICEF, στο βιβλίο αυτό θα δείτε από κοντά συναρπαστικές λεπτομέρειες από τη ζωή των παιδιών όλου του κόσμου. Θα συναντήσετε πολλά παιδιά, που το καθένα έχει τη δική του μοναδική και αισιόδοξη ιστορία να σας πει. Κανένα παιδί δεν άρχισε πολέμους, όμως παιδιά πολεμούν και πεθαίνουν σε πολέμους κάθε μέρα. Κάθε βράδυ το 19% του παγκόσμιου πληθυσμού κοιμάται πεινασμένο. Πάνω από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

«Άραγε, τι χειρότερο απ’ το να χάσεις το ηλεκτρονικό σου παιχνίδι σ’ ένα μέρος όπου δεν υπάρχει απολύτως τίποτα να κάνεις;»

Η ιστορία του Ακίμ είναι μοναδική και συνάμα οικεία. Είναι επίσης η ιστορία χιλιάδων άλλων παιδιών, ανδρών και γυναικών που η βία τους εξανάγκασε σε φυγή. Όλοι έχουν δικαίωμα και ανάγκη στην εξασφάλιση προστασίας, όπως και στο δικαίωμα ασύλου. Ας αγωνιστούμε ώστε αυτό το δικαίωμα να γίνει πράγματι σεβαστό παντού σε όλο τον κόσμο.

Ήταν κάποτε ένα αγόρι που βρέθηκε μια μέρα στο φεγγάρι και δεν μπορούσε να γυρίσει πίσω. Δεν ήταν μόνος του όμως…

Σε κάθε σημείο του κόσμου, όταν γεννιέται ένα παιδί γεννιέται μια ελπίδα. Τι κι αν το λένε Γιώργο ή Τζωρτζ, Αντόνιο ή Αντουάν, Γεσού ή Ιησού, η γέννησή του έχει τη δύναμη: να μαλακώνει τις πιο σκληρές καρδιές και να χαρίζει χαμόγελα από φέτες φεγγαριού, να κάνει τ’ αστέρια να λάμπουν στον ουρανό και να φωτίζουν δρόμους αγάπης στη γη. «Στο Κιπέρα, εκεί στην Αφρική. Όταν γεννιέται ένα παιδί χαρά κι ελπίδα χαρίζει στη γη.»