Τα παιδιά ενός σχολείου στη Θράκη ανακαλύπτουν πώς τα ονόματά τους μπορούν να τους φέρουν πιο κοντά: Αγγελική = Μελέκ και Σεντάτ = Σοφία! Η Αλεξάνδρα Μητσιάλη σε αυτό το βιβλίο θίγει το θέμα της αποδοχής του διαφορετικού μέσα από τη γνωριμία και την επαφή με διαφορετικούς πολιτισμούς και συνήθειες.

Ο Μελάκ. Ένα αγόρι. Μια χώρα. Πόλεμος. Το ταξίδι. Ο φόβος. Η ελπίδα. Οι ιστορίες. Τα όνειρα. Η λιτή και καίρια γραφή της Αργυρώς Πιπίνη αποτελεί υπόδειγμα λογοτεχνικού λόγου ο οποίος μπορεί όχι μόνον να κεντρίσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη και να τον κάνει συμμέτοχο στα δρώμενα της ιστορίας, αλλά και να τον μαγέψει με την ποιητικότητα και υποβλητικότητά του. Η εναλλαγή πρωτοπρόσωπης και τριτοπρόσωπης αφήγησης, που διαφοροποιεί την οπτική γωνία πρόσληψης του κειμένου, ο εγκιβωτισμός του λαϊκού παραμυθιού «Η ευτυχία και η ευλογία» ή «Ο γέρος και το άλογο» που διευρύνει τη φιλοσοφία που διατρέχει το κείμενο για τη συνθετότητα της ζωής μέσα από την αλληλοδιαδοχή ή και σύνθεση αντιθέτων καταστάσεων καθιστούν τον Μελάκ τον μόνο ένα από τα αριστουργήματα της παιδικής λογοτεχνίας για μικρά παιδιά. (Από κείμενο της Άντας Κατσίκη-Γκίβαλου στο bookpress.gr, 23/1/2017)

«Άραγε, τι χειρότερο απ’ το να χάσεις το ηλεκτρονικό σου παιχνίδι σ’ ένα μέρος όπου δεν υπάρχει απολύτως τίποτα να κάνεις;»

Η ιστορία του Ακίμ είναι μοναδική και συνάμα οικεία. Είναι επίσης η ιστορία χιλιάδων άλλων παιδιών, ανδρών και γυναικών που η βία τους εξανάγκασε σε φυγή. Όλοι έχουν δικαίωμα και ανάγκη στην εξασφάλιση προστασίας, όπως και στο δικαίωμα ασύλου. Ας αγωνιστούμε ώστε αυτό το δικαίωμα να γίνει πράγματι σεβαστό παντού σε όλο τον κόσμο.

Ήταν κάποτε ένα αγόρι που βρέθηκε μια μέρα στο φεγγάρι και δεν μπορούσε να γυρίσει πίσω. Δεν ήταν μόνος του όμως…

Μια συνηθισμένη μέρα, σε μία συνηθισμένη βόλτα, ένα μικρό αγόρι, ο Ερρίκος, αγοράζει μία ασυνήθιστη μπάμπουσκα. Μπορεί άραγε μια βόλτα να κρύβει μικρές εκπλήξεις; Κι αν ναι, μπορούμε να τις δούμε και να τις εκτιμήσουμε; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Μια μέρα, πάει πολύς καιρός, σε κάστρο μακρινό του κόσμου αντίκρισε το φως ένα βασιλικό μωρό. Τον είχανε μη στάξει και μη βρέξει· ώσπου η ώρα έφτασε να πει την πρώτη λέξη…(Από την έκδοση)

Σε κάθε σημείο του κόσμου, όταν γεννιέται ένα παιδί γεννιέται μια ελπίδα. Τι κι αν το λένε Γιώργο ή Τζωρτζ, Αντόνιο ή Αντουάν, Γεσού ή Ιησού, η γέννησή του έχει τη δύναμη: να μαλακώνει τις πιο σκληρές καρδιές και να χαρίζει χαμόγελα από φέτες φεγγαριού, να κάνει τ’ αστέρια να λάμπουν στον ουρανό και να φωτίζουν δρόμους αγάπης στη γη. «Στο Κιπέρα, εκεί στην Αφρική. Όταν γεννιέται ένα παιδί χαρά κι ελπίδα χαρίζει στη γη.»

Ένας βασιλιάς και ο λαός του ζουν ειρηνικά, μέχρι την ημέρα που η άφιξη ενός ξένου οδηγεί τη χώρα σε μεγάλη αναταραχή. Αυτός ο ξένος είναι τόσο διαφορετικός, που οι άνθρωποι δυσκολεύονται να μιλήσουν μαζί του. Καταφεύγουν έτσι στην ευκολία της καχυποψίας, η οποία αναπόφευκτα οδηγεί στο γνωστό σενάριο: πολιτικές κορόνες και στρατιωτικές επιχειρήσεις… (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Μέσα στο λεωφορείο ο Σίτζεϊ και η γιαγιά του ανακαλύπτουν την ομορφιά της γειτονιάς τους – έναν θαυμαστό κόσμο που σφύζει από ζωή.